بررسی تطبیقی کیفیت محیط شهری در بافت های جدید و قدیم شهری نمونه موردی محله های عودلاجان و محله شهرک دریا تهران

زیستگاه انسانی هنگامی می­تواند بیشترین مطلوبیت را برای انسان دربرداشته باشد، که انتظارات وی را در ابعاد زیست محیطی، اجتماعی، کالبدی، اقتصادی و .. برآورد سازد. چنانچه هر یک از عوامل، در محیط زندگی یک فرد، فاقد کیفیات مطلوب باشند، بر احساس ادراک وی از فضا و در نتیجه بر سطح رضایتمندی او از محیط شهری تاثیر گذار خواهد بود. کیفیت محیط شهری یک مفهوم چند بعدی است که به عنوان یکی از ابعاد مهم کیفیت زندگی می­تواند تاثیرات همه جانبه­ای در زندگی شهروندان داشته باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی تطبیقی کیفیت محیط شهری در بافت ­های قدیم و جدید در شهر تهران می باشد. پژوهش حاضر از نظر هدف در حیطه پژوهش های کاربردی و از نظر روش تحقیق از نوع تحلیلی- تطبیقی است، اما به لحاظ ماهیت وروش گردآوری داده­ها، پیمایشی می باشد.ابزار اندازه گیری اطلاعات در این پژوهش پرسشنامه بوده و تحلیل آن در دو سطح توصیفی و استنباطی صورت گرفته است. میزان رضایتمندی از کیفیت محیط شهری در محله عودلاجان  به عنوان بافت قدیم از محله شهرک دریا به عنوان بافت جدید متفاوت می باشد بطوری که  عامل دسترسی به خدمات و امکانات کالبدی با واریانس 16.15 درصد بیشترین و هویت محله ای با واریانس7.1 درصد کمترین عامل در بین عوامل موثر در تفاوت میزان رضایتمندی از کیفیت محیط شهری را در بافت های قدیم و جدید دارد.